Heen en weer

Tja, hoe zal ik beginnen. Nou bij het begin dan maar.

Vanmorgen om ongeveer half 8 werden we wakker en dachten dat we al waren vertrokken. Maar nee, er gleed een ander schip langs. En ja hoor, de Hurtigruten heeft nog andere schepen ook en die varen ook nog gewoon. Hoe gewoon, nou lees maar verder. De MS Nordkapp arriveerde om 08.00 uur. Dit is het tijdstip dat wij normaliter hadden zullen moeten vertrekken. Maar dat deden we niet. Zij wel om 08.30 uur; zij voeren gewoon weg.

Inmiddels was er omgeroepen dat we vanwege een technische storing wat vertraging zouden oplopen. Om 08.55 vertrokken we dan toch eindelijk. Het sneeuwde heel erg, grote vlokken vielen. Tijdens het ontbijt besloten Renée en ik om een paar rondjes schip te gaan lopen lekker in de sneeuw. Vlak voor vertrek zag ik nog net de reisinfo op de TV en daar stond dat we een snelheid hadden van 2 knopen. Ik dacht nog: jeetje, wat hebben we veel tegenwind!!!!! Ja, weet ik veel. Nou, eh, dit was geen tegenwind, we voeren zo langzaam en na een kleine 10 minuten lagen we stil op zee. De motoren waren gestopt. Pal daarop werd omgeroepen dat we een technisch probleem hadden en dat ze het probeerden te repareren. Na een kleine 20 minuten dobberen op zee startte er 1 motor; maar da’s niet genoeg om 4 uur mee te varen naar Finsness. En dus keerden we terug naar Harstad op 1 motor. Toen wij dus vertrokken uit Harstad waren wij vertrokken, maar kwamen om 11.00 uur weer aan.

Maar wat is dat een leuk stadje bij daglicht; dat hadden we nog niet gezien. Toen er werd omgeroepen dat de passagiers voor Tromso met de bus konden vertrekken, keken wij elkaar aan en bedachten dat het oponthoud wel eens wat langer zou kunnen gaan duren. En dat klopt dus ook.

Vooralsnog mogen we van boord en worden om 15.00 uur terugverwacht. Het weer zag er inmiddels zo aardig uit dat we de snowboots aantrokken, de muts op en handschoenen aan en naar buiten. Onderweg naar buiten spraken we de Security Manager (Irene Cop voor wie het interesseert) en zij vertelde dat ze inmiddels wel wisten wat het probleem is, maar dat ze nog niet weten wanneer de reparatie klaar zou zijn. Ik vertelde haar dat enige friends van mij (ja, Ineke en Annemiek, dat benne hullie) hadden aangeraden om de hele tocht te maken en dat de tocht met de Kerst erg relaxed is, niet veel mensen aan boord en gezellig met de familie van de bemanning erbij. Maar van de hindernissen hadden jullie niet verteld!? En Irene vertelde dat de cruise normaliter ook niet zo verloopt. We weten het niet!

Harstad is inderdaad een alleraardigst stadje waar we door de sneeuw toch nog wel een kerstgevoel kregen. Het is lekker fris, het wordt steeds helderder en er zijn leuke straatjes en winkeltjes. Ook een leuke breiwolwinkel. En Joke, de witte sjaal is inmiddels af, dus ik moest toch wat. Ennuh, Renée wilde ook wel zo’n leuke sjaal en in die wolwinkel hadden ze ook van die sjaalwol en ook nog in leuke kleuren. Dus zij een bol en ik een bol. En dan kan ik weer aan de slag; je moet toch wat op zo’n reis als je in de haven stil ligt.

In die breiwolwinkel spraken we ook nog een Noor uit Harstad en die vroeg wat het probleem was met het schip. Weten wij veel, hij doet het niet. Later kwam die meneer ons nog achterna en hij vroeg wat wij hadden verwacht van onze trip naar Harstad en wat we zouden willen doen hier. Dit alles los gezien van ons probleem met het schip. Renée opnoemen: langlaufen, rendiertochtjes, sledetochten. Misschien heeft zij hem aan ideeën geholpen om zijn vrije tijd mee te doden. Hij bleek een gepensioneerde militair te zijn.

Na een bezoekje aan de lokale supermarkt voor het inslaan van zakdoekjes (ben nl. toch nog steeds een pietsie verkouden), pantykousjes, biertje hielden de mannen het voor gezien en keerden terug naar de Richard With. Renée en ik zijn het stadje nog een beetje doorgelopen en zo rond de klok van kwart over een waren ook wij weer terug voor de lunch.

Na de lunch hebben wij ons geïnstalleerd op het Panoramadeck om toch vooral niets te missen van ons vertrek uit Harstad. Maar eh, we vertrekken (het is inmiddels 16.00 uur) nog ff niet.
Onze tourleader riep net om dat er een excursie georganiseerd was naar een kerk en het historisch centrum van Harstad en that we are kindly invited to join this excursion. Renée en René zijn mee, maar wij hadden er geen zin in.

Vlak daarna werd er omgeroepen dat men nog aan het wachten was op enige onderdelen en dat om 19.00 uur de volgende informatie verwacht wordt over het vertrek.

Het voordeel van dit oponthoud is dat je gewoon naar je hut kunt gaan en gewoon kunt eten. Als je met een vliegtuig strandt loop je met je ziel onder je arm over een luchthaven en moet je wellicht met een ander vliegtuig mee. Oh, maar als wij nu met een ander schip mee moeten/mogen. Dan moeten we die koffer weer inpakken, en wat voor hut krijg je dan, en wanneer zijn we dan terug, en zien we dan wel alle havens…….

We hebben inmiddels wel al bedacht dat we wel weer een paar havens zullen gaan overslaan; maar dan moeten ze wel beloven dat ze wel alle havens op de terugweg zullen aandoen. We shall see.
Aan die Noor die we spraken, hebben we gevraagd of we vanavond kans maken om het noorderlicht te zien. Want dat lichtpuntje(!) is er nog wel. Volgens hem is de kans heel groot en als het er is, kun je een wonderwel schoon spektakel zien. Kijk en daar hopen we nu op. Dat het ons gegund is om dit allemaal te gaan aanschouwen. En dan natuurlijk maar meteen vanavond, hadden wij zo bedacht.

De rest van deze dag volgt in een apart verslag. Toedeloe.