't Laatste rondje

Na een verder rustige nacht (zie vorige verslag) zijn we gistermorgen om ca 06.30 uur in Trondheim aangekomen. Gezien het vroege aankomsttijdstip hadden we besloten om vroeg te ontbijten en dan nog even naar Trondheim te lopen.
Na het onderbroken nachtje, was het voor sommigen wel moeilijk wakker worden. Maar ’t is gelukt.
We hadden ons echter wel een beetje vergist in de afstand van het schip naar het centrum van Trondheim. We waren er nauwelijks en konden nog net een foto maken of we moesten alweer de terugreis aanvaarden.
En de terugweg gaat altijd sneller dan de heenweg; dus ruim op tijd terug om ook de MS Nordnorge, waar Jan en ik op onze vorige Hurtigruten reis zulke goede ervaringen hadden meegemaakt, op de gevoelige plaat vast te leggen. Evenals de mooie zonsopkomst die aan het beginnen was. Aangezien we weer onder de poolcirkel zitten gaat de zon weer boven de horizon komen en ja hoor hij piept er bovenuit. Het leverde mooie plaatjes op, zowel life als op de foto- en cameratoestellen.

Om ongeveer 10.00 uur zijn we vertrokken richting de volgende haven Kristiansund waar we ongeveer 16.30 uur gaan arriveren. Renée en René hadden besloten om de benen even te strekken. Wij bleven op dek 7 zitten. Na ongeveer 5 minuten zei een van de Nederlandse medepassagiers: “Zou dat noorderlicht kunnen zijn?” Dus wij keken naar buiten en zeiden meteen enthousiast: “Yes” (= ja in het Noors!?).
Wij sprongen op, graaiden onze spullen bij elkaar en gingen naar onze hut -> jassen aan, camera’s mee en mobiele telefoon om René te bellen voor het geval ze het nog niet gezien zouden hebben. Maar het was reeds gespot.
Deze keer was het lichtblauw en zowel op de videocamera als op het fototoestel was het goed waar te nemen. We zijn een uurtje buiten gebleven en het veranderde steeds van lichtsterkte. Bijzonder mooi om te zien. Zoals jullie al gezien kunnen hebben, is er bij het vorige verslag al een foto hiervan geplaatst.
We hadden niet gedacht dat we het nog zouden zien, nadat we de poolcirkel voorbij waren gevaren.

Inmiddels is het schip vertrokken richting Molde waar we tijdens het diner zullen aanmeren. En de bedoeling was dat we er weer om 21.30 uur zouden vertrekken. Echter om 22.00 uur werd omgeroepen dat – zoals we wellicht gemerkt hadden(!) (lijkt op een understatement) – we nog niet vertrokken waren. Hadden wij echt nog niet door op dek 7 vooraan boven de brug…… Tevens werd gemeld dat we bijna konden vertrekken maar dat we nog even moesten wachten op een bemanningslid dat net aangekomen zou zijn op het vliegveld.
Nou hadden wij een vliegtuig zien landen en hadden gekscherend gezegd dat we daarop moesten wachten anders kon het vliegtuig de landingsbaan niet vinden vanwege al het licht aan boord van ons schip!!!! En dat we dan toch zo dicht bij de waarheid zouden zitten.
Na nog een half uurtje wachten, stopte er een auto op de kade en sprong er een jonge man uit, greep zijn tas uit de achterbak en rende aan boord onder luid gejuich zowel buiten als binnen. Meteen werd de gangway binnen gehaald en vertrokken we met 1 uur vertraging. Tja, en waar zouden we dat gaan inlopen?

We zijn nog even op dek 7 blijven zitten, maar om 23.00 uur gingen we naar de hutten om de koffers te pakken. Ja, echt morgen is de laatste dag en als we de koffers morgen voor 9 uur bij de lift zetten, worden ze door de bemanning aan wal gebracht.
Aldus gedaan en daarna naar bed voor onze laatste nacht aan boord van de MS Richard Shit!

In de nacht hebben we Alesund nog even aangedaan maar dat hebben we niet bewust meegemaakt. Bovendien kenden we dat goed genoeg van onze ervaringen op de heenweg.

Vanmorgen wilde René nog een laatste voet aan wal zetten onderweg in Floro. Maaaaarrrrr, we moesten dat uur vertraging van gisteravond nog inhalen. Dus wat doet El Capitano: hij gaat niet naar Floro, maar vaart direct door naar Bergen.
Want ja, het schip moet schoongemaakt worden voor de volgende cruise die vanavond om 22.30 uur weer moet vertrekken. Of dat gaat lukken is nog maar de vraag, want net na het ontbijt ging ik naar het toilet om te boemen en door te trekken? Ho maar. Alleen weer vollopen met water maar niet wegzuigen. Ach, what’s new!? Gelijk de receptie maar weer gebeld en die zouden een technische man sturen. Maar het toilet bij onze buren werkte ook niet en de herentoiletten op het 7e dek evenmin.
Dus of ze vanavond echt kunnen / willen vertrekken, mogen ze zelf beslissen. Wij hebben er een hard hoofd in.

Inmiddels deinen we behoorlijk op zee richting Bergen. Het weer in Bergen is regenachtig met kans op onweer. Da’s nu ook goed te zien boven zee. We zitten rustig op dek 7 te wachten totdat wij onze hut moeten leegmaken uiterlijk 12.00 uur. Zo meteen nog een koppie koffie, om 12.00 uur nog een lunch en dan om 14.30 uur disembarken en met de taxi naar het vliegveld.
Het laatste stukje schrijf ik thuis.

En dan nu het laatste stukje vanaf de thuisbasis.
Om half 1 hebben we nog even geluncht aan boord. Lekker gesnoept van de haringen in allerlei verschillende sausjes, zalm, vleeswaren, en alle andere heerlijkheden die bij de lunch werden aangeboden.
Om 14.10 uur zijn we in Bergen aangekomen. We zouden eerst met de taxi naar het vliegveld gaan maar op advies van de tourleaders aan boord hebben we toch voor de bus gekozen.
Jammer dat we alweer van boord moeten; van ons had ie nog best een dag of wat (3 of 4) door mogen varen. En dat heeft natuurlijk alles te maken met het feit dat we niet echt het schema van de havens hebben uitgevoerd. We hebben uiteindelijk ongeveer de helft (32 havens) niet bezocht; het hadden er totaal op de heen en terugweg 68 moeten zijn. Maar dat wat we wel hebben gezien en gedaan is absoluut de moeite waard en voor herhaling vatbaar. Let wel, dan in februari of maart omdat dan de dagen langer zijn en er nog wel sneeuw ligt.

Om ongeveer 3 uur waren we op het vliegveld en gelukkig als een van de eerste bij de dropoff luggage balie. Toen we daar klaar waren, stond er achter ons een hele lange rij. We hebben nog wat belasting teruggevraagd en vervolgens richting gate.
En dan instappen geblazen, naar de stoelen, insnoeren en wachten op vertrek. Gelukkig ging dat op schema. Na de start bleef het fasten seatbelt sign lang aan en dat voorspelde wel het een en ander.
En ja hoor, we werden door de captain gefêteerd op een paar rondjes turbulentie onderweg. We hadden veel last van wind en dat veroorzaakt turbulentie. En als er iemand is die daar echt absoluut niet van houdt, dan is dat de schrijver van dit verhaal. Maar ja, geen alternatief, dus zitten blijven, ogen dicht en wachten tot het overgaat.
Bij het dalen was de stevige wind ook goed te merken. Maar als je een orkaan hebt ervaren, is dit kinderspel. En dus landden we om 5 voor 7 op de Polderbaan en dat betekent nog een stief kwartiertje taxiën voordat we bij C11 waren.
We waren om ongeveer 8 uur thuis en Renée en René vertrokken naar Kampen na een overheerlijk kopje dutch coffee.

We hopen dat jullie genoten hebben van de verslagen en dank aan allen die een berichtje hebben geplaatst. ’t Was voor ons leuk om jullie reacties te lezen.

Een goed 2012 en wie weet tot een volgende reis.

Groetjes van Renée & René + Jan & Ineke