.......... en een groen randje

En dit wordt het een na laatste verslag. Het laatste verslag wordt in Nederland geplaatst.

De stop in Bodo (02.00-04.00 uur) hebben we niet bewust meegemaakt. ’t Lag wel lekker rustig en stil. Evenals de volgende haven Ornes die we aandeden. Aan het eind van het ontbijt werd omgeroepen dat we over 10 minuten de Poolcirkel weer zouden overgaan. Een aangezien we op de heenweg te laat waren, wilden we dit toch niet onopgemerkt voorbij laten gaan.
En aldus togen we naar buiten en inderdaad het teken van de poolcirkel (een wereldbol) trok verlicht aan ons voorbij. Dit zou direct gevolgd worden door een kleine ceremonie.
Jan is als enige naar dek 7 gegaan en kreeg na het nuttigen van een lepel levertraan, de lepel mee als aandenken aan het passeren van de poolcirkel. Toch leuk dat Jan zijn ingewanden hier spontaan op reageerden.

Vlak voor de lunch waren we in Sandnessjoen waar we nog een ommetje hebben gemaakt. Ook weer het nodige voor de inwendige dorstige mens ingeslagen. Nee, niet zoveel meer want het eind van deze cruise is toch echt in zicht. Het weer was niet bijzonder; bewolkt en net boven nul. De sneeuw was een pietsie aan het dooien en derhalve was het ook een ietsepietsie van de gladde.

De volgende haven, Bronnoysund, was alleen voor de echte die-hard weggelegd (= René!), Die heeft er een ommetje gemaakt en een bij het schip geparkeerde ambulance op de gevoelige plaat vastgelegd. De collega’s konden het echter zonder zijn hulp af.

En toen was het weer tijd voor happy hour voordat we richting diner gingen. René had een lekker wijntje uitgezocht in Sandnessjoen. Zelfs hier kennen ze de geneugten van een Grüner Veltliner. Die avond zouden we het fare well diner hebben. De informatie leerde ons dat in Trondheim vele gasten van boord zouden gaan en daarom werd het afscheidsdiner vanavond gehouden. Het menu zag er goed uit (gravad lax als voorgerecht, steak sirloin als hoofdgerecht en een ijsbom als toet). Het bedienend personeel stond bij de ingang klaar met een glaasje champagne en zelfs voor één van ons gezelschap met een glaasje alcoholvrij. En de rest stond keurig opgesteld te wachten tot iedereen binnen was. Het voorgerecht werd vooraf gegaan door een rondje van het bedienend personeel met een Noorse vlag en een stukje vuurwerk. Een feestelijk getint geheel.
Na het diner weer op dek 7 bij de life music een kopje koffie gedronken en om een uurtje of 11 zijn we een dek afgedaald naar onze hutten.

Tja, alles gaat in 3en zeggen ze en ja hoor het derde probleem diende zich aan.

Nee, hoor, schrik niet, we kwamen niet stil te liggen. Maar Jan was naar het toilet geweest (nog een gevolg van het beschrevene in de 3e alinea) en het doortrokken gebeurde op de gebruikelijke manier. Hetzelfde systeem zoals dat aan boord van de vliegtuigen wordt gebruikt, is op dit schip ook in gebruik. Ennuh, toen moes ik toch ook ff een plas (godzijdank!) doen en dat ging goed, maar het doortrekken? Nee, dat lukte niet. Er werd niets weggezogen maar het toilet vulde zich wel met water. Nog maar eens proberen, nee nog niet zuigen maar wel vollopen.
De telefoon gepakt en de receptie gebeld. Oh, ze zouden iemand sturen om na te kijken wat er aan de hand is. Na een minuut of tien belde René met de vraag of wij ook problemen met het toilet hadden. Dus het probleem was iets groter. Hij was naar de receptie geweest om hetzelfde probleem te melden en kreeg te horen dat men ermee bezig was. Na een half uurtje hebben wij nog maar eens gebeld en kregen te horen dat de hele sectie waar wij wonen met hetzelfde probleem te kampen had.
Jan was inmiddels naar een toilet op dek 7 geweest en tja die was inmiddels ook volgelopen met van alles en nog wat. We hadden inmiddels via de receptie begrepen dat de toiletten op dek 4 nog functioneerden. Ook nog een laatste keer voordat we naar het mandje gaan en maar niet zoveel meer drinken.
Een uurtje later hoorden we de WC doortrekken en het probleem is gelukkig opgelost.
Ik zag mijzelf al midden in de nacht in een vreemde haven met een koffertje met nachtspullen in pon door de sneeuw naar een hotel banjeren, omdat de hele riolering eruit lag. Gelukkig was dit een hersenschim en konden we rustig in slaap vallen.
Maar on top of alles wat we meegemaakt hadden, kon dit er ook nog wel bij!!!!

Zoals iedere nacht, werd ik een keertje wakker en moest ff plassen. En zoals iedere nacht werp ik een blik naar buiten. En ik zie dat het heel helder is en er veel sterren aan het firmament staan. En ja, wat zie ik daar aan de horizon. Is dat nou noorderlicht of niet? Misschien zijn het wel wolkenflarden of is het een veeg op het raam. Na een minuut of 10 werd Jan ook wakker en ik zei dat ik dacht dat ik noorderlicht zag. Dus hij ook kijken en hij kreeg ook het gevoel dat het noorderlicht was. Daarop heb ik mij aangekleed en ben naar buiten gegaan. Eerst was ik alleen op dek 5 en ja het zag er echt groenig uit. Opeens schrok ik van nog een dame die ook op het dek was en ook heel enthousiast een foto liet zien die ze net had gemaakt. En ja, niet meer te ontkennen -> het is noorderlicht.
Dus ik naar de hut waar Jan ook nog naar buiten aan het kijken was. Ik greep de telefoon en heb de Renée’s wakker gebeld met de melding dat er noorderlicht is. Zij sprongen uit bed; was goed te voelen -> ’t schip maakte meteen een slinger! Op het dek kwamen we elkaar tegen alsmede 4 andere medepassagiers. Dit alles speelde zich rond de klok van 03.30 uur af en om 04.45 uur was ik weer in de hut en dook mijn mandje weer in.

Wij hebben noorderlicht gezien! Oh zo.
Al met al weer een memorabele dag die wel met een goud randje is geëindigd. Een mens maakt wat mee…..