Pakiri (1)
Door: janenineke
Blijf op de hoogte en volg Ineke en Jan
25 November 2010 | Hong Kong, Hong Kong
Het verslag van de afgelopen 2 dagen, omdat we geen internet hebben.
Vandaag is het zondag 21 november. Afgelopen Donderdag zijn we om 10.15 uur vertrokken uit Paihia. Het weer was bewolkt maar met 20 graden niet koud.
Onderweg in Whangarei hebben we de boodschappen gedaan en een kleine lunch genoten (deze keer gewoon een tosti).
Bij Waipu hebben we de snelweg verlaten en hebben een mooie tocht naar onze bestemming Pakiri Beach gemaakt.
Wendy en Philip (onze gastvrouw/-heer in Paihia) hadden een pakketje voor Sharley (gastvrouw in Pakiri) meegegeven; het zijn vrienden van elkaar. Sharley was blij verrast. Vervolgens kregen we de sleutel en uitleg hoe we bij ons beachhouse konden komen. We hadden al een stuk gravel weg gereden, maar dat ging nog een stukje door. Onderweg op onze ‘oprijlaan’ kwamen we David tegen. David is degene die we kunnen bellen bij vragen; de man van Sharley is nl. erg ziek.
Het is een groot huis met uitzicht op de South Pacific Ocean. Het strand is max 5 minuutjes lopen en het grootste deel is voor ons. We kunnen er zelfs in ons blote niksie rondlopen. We moeten alleen oppassen voor een helikopter die hier dagelijks zo’n 2 tot 3 keer langskomt. Maar ach, je moet gunnen kunnen!!
Vrijdags zijn we thuis gebleven en hebben genoten van een dagje miezerige NZ-regen.
De high hills en de Ocean die er donderdags nog waren, waren er niet meer. ‘s Middags toen het nog even droog was hebben we een hele korte wandeling naar het strand gemaakt. Na terugkomst ging het wederom regenen en is het niet meer droog geweest. Ook waaide de wind behoorlijk. Maar ik had nog een boek (Komt een vrouw bij de dokter van Kluun; heftig hoor) uit te lezen en Jan had inmiddels een 2e hands engels boek op de kop getikt. En met de NZ Privé erbij en af en toe een Sudokuutje tussendoor, komt de dag ook om.
Het diner bestond deze keer uit nieuwe aardappelen, sperziebonen en een karbonaatje; lekker Dutch.
Voor zaterdags hadden we bedacht naar een Farmers Market in Matakana te gaan. Hierover werden we ‘s morgens om 08.45 uur gebeld door Sharley die bevestigde dat de markt er zou zijn en tevens nodigde ze ons uit om 5 uur naar het cafe te komen voor de opening van een exhibition. De markt was echt een lokale markt met verkoop van vele home made producten. Jan werd nog gevraagd om bij de vrijwillige brandweer te komen. Maar ja, we wonen te ver weg! We hebben even leuk staan praten met 2 van die spuitgasten.
Na een kopje koffie hebben we boodschappen gedaan en zijn richting huis gereden. Onderweg hebben we een side trip gemaakt naar Goat Island Marine Reserve om te kijken waar de glass bottom boottochten vertrekken; dit willen we eventueel maandag of dinsdag bij mooi weer gaan doen. Niet gevonden; we bekijken wel wat het weer is en dan bellen we eerst wel even.
Na een lunch in Leigh (voor diegenen die ons op de kaart volgen: ja we zijn teruggereden) dezelfde weg naar huis genomen. En die weg loopt over een heuvel waarbij we zowel op de heen- als terugweg door de laaghangende (ook wel mist genoemd) bewolking reden.
‘s Middags korte tijd buiten gezeten. We werden gebeld dat de exhibition niet om 5 maar om 6 uur geopend zou worden. En er zouden drinks en food aanwezig zijn.
Aldus om 6 uur naar het café. Er waren niet veel bezoekers en een opening was het niet echt. Geen speech of doorknippen lint. Je sprak zo links en rechts met de aanwezigen en je kon een glaasje wijn/frisdrank pakken. Het waren 2 Maori artists waarvan de vrouwelijke artist 4 stukken had gemaakt en de mannelijke ongeveer 20.
We hebben met ze staan praten en ze waren natuurlijk geïnteresseerd waar wij vandaan kwamen.
Er waren leuke dingen bij, maar ook een paar door ons niet te definiëren stukken.
De greenlip mosselen, broodjes en fruitstokjes waren lekker en wij hoefden daarna geen eten meer te bereiden.
We raakten met een van de bezoekers aan de praat en die hoorde dat we uit de buurt van Amsterdam kwamen. Oh ja, daar waar de marihuana gratis is. En hoe groot het land Amsterdam wel niet was en waar het nou precies lag?????
Er was ooit een tijd dat Amsterdam bekend stond om zijn wooden shoes en tulips.
Hoe onschuldig was dat toen.
Gisteravond om een uurtje of half 11 ging het regenen en het heeft de hele nacht geregend, nee gehoosd. En aangezien er geen wind was, bleef het heel lang erg hard regenen. Maar inmiddels is het Zondagmorgen half 12 en schijnt zo af en toe de zon en er waait een stevig briesje uit het westen deze keer en komt hier vanaf het land. De temperatuur is niet slecht (zo’n 22,5 graden).
We hopen nog een keer de komende dagen een mooie zonsopkomst boven zee te zien.
De mijnexplosie waar jullie waarschijnlijk over gehoord hebben is op het Zuidereiland en wij zijn er zo’n 4 weken geleden vlak langs gereden. Vanmorgen hoorden wij op het nieuws dat er 29 mijnwerkers vast zitten. Aangezien er geen contact mee is weten ze nog niet of ze wel of niet in leven zijn.
Tot zover. Groetjes allemaal.
Vandaag is het zondag 21 november. Afgelopen Donderdag zijn we om 10.15 uur vertrokken uit Paihia. Het weer was bewolkt maar met 20 graden niet koud.
Onderweg in Whangarei hebben we de boodschappen gedaan en een kleine lunch genoten (deze keer gewoon een tosti).
Bij Waipu hebben we de snelweg verlaten en hebben een mooie tocht naar onze bestemming Pakiri Beach gemaakt.
Wendy en Philip (onze gastvrouw/-heer in Paihia) hadden een pakketje voor Sharley (gastvrouw in Pakiri) meegegeven; het zijn vrienden van elkaar. Sharley was blij verrast. Vervolgens kregen we de sleutel en uitleg hoe we bij ons beachhouse konden komen. We hadden al een stuk gravel weg gereden, maar dat ging nog een stukje door. Onderweg op onze ‘oprijlaan’ kwamen we David tegen. David is degene die we kunnen bellen bij vragen; de man van Sharley is nl. erg ziek.
Het is een groot huis met uitzicht op de South Pacific Ocean. Het strand is max 5 minuutjes lopen en het grootste deel is voor ons. We kunnen er zelfs in ons blote niksie rondlopen. We moeten alleen oppassen voor een helikopter die hier dagelijks zo’n 2 tot 3 keer langskomt. Maar ach, je moet gunnen kunnen!!
Vrijdags zijn we thuis gebleven en hebben genoten van een dagje miezerige NZ-regen.
De high hills en de Ocean die er donderdags nog waren, waren er niet meer. ‘s Middags toen het nog even droog was hebben we een hele korte wandeling naar het strand gemaakt. Na terugkomst ging het wederom regenen en is het niet meer droog geweest. Ook waaide de wind behoorlijk. Maar ik had nog een boek (Komt een vrouw bij de dokter van Kluun; heftig hoor) uit te lezen en Jan had inmiddels een 2e hands engels boek op de kop getikt. En met de NZ Privé erbij en af en toe een Sudokuutje tussendoor, komt de dag ook om.
Het diner bestond deze keer uit nieuwe aardappelen, sperziebonen en een karbonaatje; lekker Dutch.
Voor zaterdags hadden we bedacht naar een Farmers Market in Matakana te gaan. Hierover werden we ‘s morgens om 08.45 uur gebeld door Sharley die bevestigde dat de markt er zou zijn en tevens nodigde ze ons uit om 5 uur naar het cafe te komen voor de opening van een exhibition. De markt was echt een lokale markt met verkoop van vele home made producten. Jan werd nog gevraagd om bij de vrijwillige brandweer te komen. Maar ja, we wonen te ver weg! We hebben even leuk staan praten met 2 van die spuitgasten.
Na een kopje koffie hebben we boodschappen gedaan en zijn richting huis gereden. Onderweg hebben we een side trip gemaakt naar Goat Island Marine Reserve om te kijken waar de glass bottom boottochten vertrekken; dit willen we eventueel maandag of dinsdag bij mooi weer gaan doen. Niet gevonden; we bekijken wel wat het weer is en dan bellen we eerst wel even.
Na een lunch in Leigh (voor diegenen die ons op de kaart volgen: ja we zijn teruggereden) dezelfde weg naar huis genomen. En die weg loopt over een heuvel waarbij we zowel op de heen- als terugweg door de laaghangende (ook wel mist genoemd) bewolking reden.
‘s Middags korte tijd buiten gezeten. We werden gebeld dat de exhibition niet om 5 maar om 6 uur geopend zou worden. En er zouden drinks en food aanwezig zijn.
Aldus om 6 uur naar het café. Er waren niet veel bezoekers en een opening was het niet echt. Geen speech of doorknippen lint. Je sprak zo links en rechts met de aanwezigen en je kon een glaasje wijn/frisdrank pakken. Het waren 2 Maori artists waarvan de vrouwelijke artist 4 stukken had gemaakt en de mannelijke ongeveer 20.
We hebben met ze staan praten en ze waren natuurlijk geïnteresseerd waar wij vandaan kwamen.
Er waren leuke dingen bij, maar ook een paar door ons niet te definiëren stukken.
De greenlip mosselen, broodjes en fruitstokjes waren lekker en wij hoefden daarna geen eten meer te bereiden.
We raakten met een van de bezoekers aan de praat en die hoorde dat we uit de buurt van Amsterdam kwamen. Oh ja, daar waar de marihuana gratis is. En hoe groot het land Amsterdam wel niet was en waar het nou precies lag?????
Er was ooit een tijd dat Amsterdam bekend stond om zijn wooden shoes en tulips.
Hoe onschuldig was dat toen.
Gisteravond om een uurtje of half 11 ging het regenen en het heeft de hele nacht geregend, nee gehoosd. En aangezien er geen wind was, bleef het heel lang erg hard regenen. Maar inmiddels is het Zondagmorgen half 12 en schijnt zo af en toe de zon en er waait een stevig briesje uit het westen deze keer en komt hier vanaf het land. De temperatuur is niet slecht (zo’n 22,5 graden).
We hopen nog een keer de komende dagen een mooie zonsopkomst boven zee te zien.
De mijnexplosie waar jullie waarschijnlijk over gehoord hebben is op het Zuidereiland en wij zijn er zo’n 4 weken geleden vlak langs gereden. Vanmorgen hoorden wij op het nieuws dat er 29 mijnwerkers vast zitten. Aangezien er geen contact mee is weten ze nog niet of ze wel of niet in leven zijn.
Tot zover. Groetjes allemaal.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
